زیست چینه نگاری و سنگ چینه نگاری رسوبات ائوسن در شمال غرب اصفهان (سنکلینال منطقه ی سه) بر اساس ماکروفسیل و میکرو فسیل

برش مورد مطالعه در منطقه ی سه، در140 کیلومتری شمال اصفهان (جنوب کاشان) قراردارد. هدف از این تحقیق و مطالعه بررسی سنگ چینه نگاری و زیست چینه نگاری برش مورد مطالعه، شناسایی و رده بندی ماکروفسیل ها و میکروفسیل ها (فرامینی فرهای بنتیک) است. نهشته های این برش در میانه ی ناودیس سراکه با ناپیوستگی بر روی آهک های کرتاسه قرار گرفته اند و توسط تراس های جوان و دشت با رسوبات رسی، پوشیده شده اند. از دیدگاه خصوصیات سنگ شناسی این برش غالباً از مارن آهکی، آهک مارنی، کنگلومرا و ماسه ی رسی تشکیل شده که ضخامتی حدود 1000 متر می باشد و این تحقیق حدود 330 متر این ضخامت را برداشت دقیق و مورد مطالعه قرار داده است. براساس مطالعات زیست چینه نگاری تعداد 18 جنس و 20 گونه روزن دار بنتیک و 6 جنس و 9 گونه ماکروفون از گروه دوکفه ای ها، شکم پایان، سرپایان، کرم های حلقوی یا بند بند، خارپوستان (خارداران و لاله وشان)، بریوزوئرها و جلبک ها شناسایی گردید. با توجه به گستره ی زمانی و پراکنش گونه های ماکروفسیلی و میکروفسیلی شناسایی شده، تعداد 6 منطقه ی زیستی تجمعی تشخیص داده شد که عبارتند از: rotularia spirulacea assemblage biozone heliconoides mercinesis assemblage biozone velates perversus, natilus cimomia assemblage biozone dictyoconus – coskinolina – orbitolites, assemblage biozone nummulites sp. alveolina sp., assemblage biozone nummulites perforatus, assemblage biozone با توجه بر بدست نیامدن آثار فسیلی و زیستی در قاعده مقطع مورد مطالعه موقعیت چینه شناسی قاعده ی توالی و نمونه های تشخیص داده شده در ادامه مقطع، برش مورد مطالعه دارای سن پالئوسن بالایی؟ - ائوسن میانی می باشد. به منظور تعیین محیط تشکیل دهنده و شرایط محیطی توالی مورد مطالعه، مقاطع نازک تهیه شده، مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند. مطالعات صحرایی و آزمایشگاهی منجر به شناسایی ریزرخساره های قاره ای و دریایی انجامید، ریز رخساره های دریایی نشانگر محیط های رسوبی لاگون و دریای باز می باشند. وجود بقایایی از کرمهای روتالیا، خرچنگ و جلبک های کاروفیت، نومولیت های با دیواره ی ضخیم همراه با آلوئولین و میلیولید و ... در توالی مورد مطالعه نشان دهنده ی مناطق کم عمق دریایی در زمان ائوسن بوده است. صدف ضخیم آهکی دو کفه ای ها ی دوره ی ائوسن دلیل دیگری بر وجود آب و هوای استوایی دریاهای دوره ی ائوسن هستند.